تهران - تحریریه - معادن کشور جز انفال بوده و به همه مردم تعلق دارد، اما با کوتاه کردن دست مردم اختصاصی شده و تنها در بهره مالکانه 70 هزار میلیارد تومان از جیب مردم برداشته می شود.

  به گزارش تحریریه، نفت و معدن از منظر حقوقی و مالکیت با هم تفاوتی نداند و به همه مردم تعلق دارند. یعنی اینکه معادن هم بخشی از انفال بوده و عایدی آنها باید به همه مردم برسد. درمورد نفت موضوع روشن است و درآمدهای آن به دولت به عنوان نماینده کلیت مردم رسیده و در چارچوب مجلس و دولت هزینه می شود. با این حال برای معادن فکری نشده و با ابهام در قانون و عمل؛ منافع حاصل از معادن از بخش عمومی خارج شده و به نوعی اختصاصی شده است. برای اینکه سهم بخش عمومی نادیده گرفته نشده و لحاظ شود، بهره مالکانه پیش بینی شده است که باید به بخش عمومی پرداخت شود. بهره مالکانه مبلغی است که به منظور بهره برداری از امتیاز منابع دارای ارزش اقتصادی(برای نمونه حق استخراج از معدن) یا برای بهره گرفتن از امتیاز حقوق مالکیت معنوی و حق تکثیر(کپی رایت)، حق امتیاز، نشانه تجاری یا دانش فنی و تکنولوژی به دولت یا مالک پرداخت می‌شود. برآوردهای کارشناسی نشان می دهد که بهره مالکانه ای که باید سالیانه به دولت پرداخت شود بیش از 70 هزار میلیارد تومان است. با این حال آمارهای موجود نشان می دهد؛ رقمی که در عمل به خزانه پراخت می شود کمتر از 800 میلیارد تومان است. به عبارت ساده، سالانه 70 هزار میلیارد تومان از منافع مردم به گروهی اندک که به منافع عمومی دسترسی دارند از جیب مردم برداشته می شود. این رقم دو برابر رقم یارانه نقدی سالانه پیش از حذف برخی گروه های مردمی توسط دولت است. پایان خبر/